"Taijiquan a SZTUKA WALKI Sun Zi i idee tradycyjnej chińskiej wojskowości", Świat Neijia Nr 30 (czerwiec 2003) |
![]() |
![]() |
![]() |
Napisany przez : Konrad Dynarowicz |
TAIJIQUAN A "SZTUKA WALKI" SUN ZI I IDEE TRADYCYJNEJ CHIŃSKIEJ WOJSKOWOŚCI Mówiąc o Taijiquan polscy autorzy zazwyczaj piszą na temat Zhang Sanfenga (Chang San-Fenga), taoizmu oraz rodziny Yang. Niewielu stara się badać źródła tego stylu. Poniższy artykuł stara się wypełnić tą lukę i nakreślić trochę inne jego oblicze. Jeśli chodzi o formę to wszystkie style Taijiquan wywodzą się z form rodziny Chen. Natomiast formy rodziny Chen mają swoje źródło w "Klasyce Walki Wręcz" ("Quan Jing") (1) generała Qi Jiguanga (Chi Chi-Kuanga) (1528 - 1587). Pisma i dokonania generała Qi wywarły olbrzymi wpływ na uwczesną wojskowość chińską oraz po części stały się zaczynem do powstania Taijiquan.
W swojej "Klasyce Walki Wręcz" Qi opisał 32-ruchową formę ręczną, która była przeznaczona do treningu oddziałów wojskowych. Forma ta została stworzona poprzez syntezę najlepszych cech 16-tu stylów, które znał i ćwiczył generał Qi. (Będąc wojskowym i jednocześnie praktykiem sztuk walki był wrogiem "kwiecistych form" czyli form w których występował przerost formy nad treścią.) Podobną rzecz jak z formami ręcznymi uczynił jeśli chodzi o bronie, wykorzystując techniki włóczni Tang Shun-Chih (1507-1560) oraz kija Yu Ta-Yu (1504-1580). Zarówno Tang jak i Yu byli towarzyszami broni generała Qi. Byli nimi także Ho Liang-Chen, Cheng Jo-Tseng, Wu Shu i Mao Yuan-I(2), dowódcy polowi ale także reformatorzy wojska i autorzy pism w których przekazywali swoje myśli i doświadczenia. Tang Shun-Chih oparł swoje pisma - "Wu Pien" - o pracę generała Qi. Nic więc dziwnego, iż uczynił to również i Chen Wangting (1600-1680) twórca stylu Chen Taijiquan. Według historyków Tang Hao i Gu Liuxin 29 postaw zawartych w stylu rodziny Chen wywodzi się ze stylu genereła Qi Jiguanga. Tang Hao odkrył też w Chenjiagou, wiosce rodziny Chen, kopie prac generał Qi(3). Na powstanie Taijiquan miał olbrzymi wpływ generał Qi Jiguang. W tym kontekście nie powinno więc zaskakiwać, że na idee, filozofię i taktykę stylu miały wpływ idee chińskich wojskowych z XVI i XVII oraz oczywiście "Bing Fa Sun Zi" czyli "Sztuka Wojny Sun Zi". Dla niektórych praktyków Taijiquan może wydawać się to nieprawdopodobnym ale jest to jak najbardziej możliwe. W pracy "Ta Shou Yoa Yen" Wu Yuxianga można przeczytać następujące słowa: "Jeśli przeciwnik się nie porusza, ja też się nie poruszam; jeśli przeciwnik wykona choćby niewielki ruch, uderzam pierwszy"(3). W XVI wieku generał Yu Ta-Yu, słynny również ze swoich umiejętności walki kijem pisał co następuje: "Tuż przed użyciem energii przeciwnik jest twardy. Korzystam z miękkości, która podąża za użytą przez niego energią. Przeciwnik jest wzburzony podczas gdy ja czekam w spokoju manipulując nim podczas gdy on się miota"(3). Natomiast tak naprawdę wiele z tych idei można znaleźć w "Bing Fa Sun Zi". Co tam znajdujemy? "Atakuj, kiedy nie jest na to przygotowany, pojawiaj się tam, gdzie on się tego nie spodziewa". Czytamy również: "Znaj wroga i znaj siebie, a choćbyś stoczył sto bitw, nic ci nie grozi"..."Tak ulotny i nieuchwytny, że nie ma postaci. Tak cudownie tajemniczy, że go nie słychać. Dzięki temu staje się panem losów swojego przeciwnika"(4). U Sun Zi możemy przeczytać również myśli na temat metafor "woda" czy "pustka" używanych w Taijiquan a także innych wewnętrznych systemach. "Wojsko można porównać do wody, bo jak woda nie trzyma się wyżyn i podąża w dół, tak i wojsko unika pełni sił, a uderza w ich pustkę"(4). Natomiast Ho Liang Chen w swoim "Chen Chi" rozwija idee Sun Zi mówiąc o niespodziewanym działaniu, energii i spontaniczności, a więc o ideach tak nierozerwalnie związanych z Taijiquan. O niespodziewanym działaniu mówi co następuje: "Nasza stałość (spokój) jest niespodzianką dla niecierpliwego nieprzyjaciela, twoja swoboda jest niespodzianką dla zmęczonego przeciwnika...Wszystko może byćniespodzianką"(4). Również i w "Podręczniku z Dwóch Sal" autorstwa Chen Wangtinga, można znaleźc bezpośrednie odniesienia do "Bing Fa Sun Zi": "Każdy wie jak wykonać rzut czy zablokować atak przeciwnika ale tylko kilku wie jak zdobyć przewagę dzięki działaniu przeciwnika"(5). A co pisze Sun Zi: "Kto potrafi zwyciężać zależnie od zmian w sytuacji przeciwnika, o tym powiadają boski" (4). W "Podręczniku..." można również znaleźć dosłowne nawiązania do "Tan Daoji" (czyli "Trzydziestu Sześciu Podstępów") a konkretnie taktyki nazywanej "Zwód na Wschód i Atak od Zachodu": "Przewchwycić atak od przodu i chronić tył, nie pozostawiając miejsca które jest odkryte. Uderzać od zachodu czyniąc hałas od wschodu - oto są strategie, które mistrz musi znać"(5). Bez wątpienia można więc stwierdzić, iż chińska tradycyjna strategia wojskowości była wyjątkowo obfitym źródłem dla taktyki i filozofii Taijiquan. Przypisy: 2. Wielu z nich było ludźmi niskiego stanu, którzy dzięki zdolnościom i osobistym przymiotom stali się dowódcami polowymi. 3. Douglas Wile, "T'ai-chi's Ancestors. The Making of an Internal Martial Art", Sweet Ch'i Press, NY 1999 4. Sun Zi "Sztuka Wojenna. Chiński traktat o skutecznej taktyce i strategii w walce zbrojnej oraz w życiu i w interesach", spolszczył i opracował Robert Stiller, vis-a-vis/Etiuda, Kraków 2003. 5. www.chansigong.quizk.com (cytat z "Summary Prose of the Art. Of Fist by Chen Wan Ting, the founder of Chen Style Taijiquan" - tłumaczenie własne autora.)
|